De Nederlandse componist Willem Stoppelenburg (*1943) groeide op in een middenstandsgezin in het Zuid-Hollandse dorpje Berkenwoude. Na zijn middelbare school in Gouda en lerarenopleiding in Rotterdam verhuisde hij na zijn diensttijd naar het Noorden, waar hij verder studeerde aan het Gronings Conservatorium en later het Amsterdams Conservatorium (o.a. piano, orkestdirectie) en leidde studentenorkesten in Groningen en Enschede, dirigeerde operettes, mannenkoren en oratoria in het noorden en midden van Nederland. Als componist in een organische uitvoeringspraktijk ontwikkelde hij zich als zodanig zelfstandig geleidelijk vanaf de 70-er jaren met name door internationale dirigentencursussen. Hij zat enige tijd in het bestuur van het Genootschap van Nederlandse Componisten en stimuleerde in de noordelijke regio de eigentijdse muziek. Hij profileerde zich verder in de 80-er jaren en werd voorzitter van de de Stichting Noordelijke Componisten, artistiek leider van het Flexica Ensemble en was nauw betrokken bij diverse eigentijdse (kamermuziek)concerten. Hij kreeg in 1998 de Drentse cultuurprijs. In het reguliere leven was hij docent aan de lerarenopleiding.

Voor de regionale pers schreef hij lange tijd muziekrecensies, met name opera, en gaf ook lezingen. Als componist – bekend met het uitvoeren van omvangrijke muziekwerken – schuwde hij al vroeg de grote vormen niet en had bovendien de gelegenheid die zelf als pianist en dirigent uit te voeren. Stilistisch zocht hij vanuit die praktijk naar zijn eigen unieke stijl, waarvan de 99×1 minuut fragmenten een biografische afspiegeling van zijn omvangrijke oeuvre vormen, dat aldus onafhankelijk van de Nederlandse hoofdstroom kon ontstaan. Markante opera's (Salto Mortale, Van Gogh en Le Bel Indifférent), gelegenheidsopdrachten (Westerbork Symfonie; Schilderingen in het Nijsinghhuis) en oratorium-werken (Stabat Mater, Erasmus) zagen het licht, naast bijzondere kamermuziek en andere vocale muziekwerken en liederen.

Daarin speelden zijn beide dochters/zangeressen waarmee hij als coach en pianobegeleider veel concerten gaf , dikwijls een inspirerende rol. Bij zijn 65e verscheen de CD- box Anthologie Stoppelenburg. Veel van zijn werk is ook op Youtube terug te vinden.
Hij is getrouwd met de pianiste Paula Stoppelenburg-Fruitman, vaak ook vertolkster van zijn werk.

​